چند بیت شعر

ابتدا حرف دلم را به نگاهم دادم / بوســه می خواست لبم ، گنبد خضرا خم شد

خم شد آهسته از اسرار ازل با من گفت / گفت: ایـــوان نجف بوسه گه عالم شد

بعد هم پشت همــان پنجره ی رویایی / چشم من محو ضریحی که نمی دیدم شد

خواستم گریه کنم بلکه بر این زخم عمیق / گریه مرهم بشود ، خون جگر مرهم شد

گریه کردم ، عطش آمد به سراغم ، گفت / به فدای لب خشکت ،  همه جا زمزم شد

آنقدر دور حـــــــــرم سینه زدم تا دیدم / کعبه شـــــش گوشه شد آنگاه دلم محرم شد

روی ســـــــجاده ی خود یــــــــــاد لبت افتادم / تشنه ام بود ، ولی آب برایم ســــــم شد

زنده ماندم که ســــــــلامی به ســـــــــلامی برسد / از محمد به محمد که میسر هم شد

من مســـلمان شده ی مذهب چشمی هستم / که در آن عاطفه با عشق و جنون توام شد

ســــــال ها پیر شـــــــدم در قفس آغوشــــــــت / شــــــکر کردم ، در و دیوار قفس محکم شد

کـــــاروان دل من بســـکه خراســـــــــــان رفته است / تار و پود غزلم جاده ی ابریشـــــــــــم شد

ســــــالها شــــــعر غریبانه در ابیات خویش / خــــــــــون دل خــورد که با دشـــــمن خود همدم شد

داشــــــتم کــــــنج حــــــــرم جامعه را میخواندم / بــــــــرگ در بـــــــــرگ مــــــفاتیح پر از شبنم شد

یازده پـــــله زمین رفــــــــــت به ســــــــــمت مـــــــلکوت / یک قــدم مانده به او کار جهان در هم شد

بـــــــــیت آخـــــــــر نکند قافیه غافلگیـــــــــــرت / آی بـــــــــــرخیز ز جا قافـــــــــــیه یا قائـــــــــــم شد...

شاعر : سید حمیدرضا برقعی